الَّذینَ یَقولونَ رَبَّنا إِنَّنا آمَنّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنوبَنا و قِنا عَذابَ النّارِ.
آنان که مى گویند: پروردگارا، قطعاً ما ایمان آوردیم، پس گناهانمان را بیامرز و ما را از عذاب آتش نگاه دار.16
الصّابِرینَ وَالصّادِقینَ وَالْقانِتینَ وَالْمُنفِقینَ وَالْمُسْتَغْفِرینَ بِالأَسْحارِ.
آنان که صبر کنندگان و راستگویان و فرمانبرداران و انفاق کنندگان و استغفار کنندگان در سحرهایند.17
شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لا إِلَـهَ إِلاّ هُوَ وَالْمَلاَئِکَةُ و أُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِماً بِالْقِسْطِ لا إِلَـهَ إِلاّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ.
خدا در حالى که برپا دارنده عدل است گواهى مى دهد که هیچ معبودى جز او نیست؛ و فرشتگان و صاحبان دانش نیز گواهى مى دهند که هیچ معبودى جز او نیست؛ معبودى که تواناى شکست ناپذیر و حکیم است.18
إِنَّ الدّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلامُ و مَا اخْتَلَفَ الَّذینَ أُوْتُواْ الْکِتابَ إِلاَّ مِن بَعْدِ ما جاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ و مَن یَکْفُرْ بِآیاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهِ سَریعُ الْحِسابِ.
مسلماً دینِ [واقعى که همه پیامبرانْ مُبلّغ آن بودند] نزد خدا، اسلام است. و اهل کتاب [درباره آن] اختلاف نکردند مگر پس از آنکه آنان را [نسبت به حقّانیّت آن] آگاهى و دانش آمد، این اختلاف به خاطر حسد و تجاوز میان خودشان بود؛ و هر کس به آیات خدا کافر شود [بداند که] خدا حسابرسى سریع است.19
فَإنْ حآجّوکَ فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِیَ لِلّهِ و مَنِ اتَّبَعَنِ و قُل لِّلَّذینَ أُوْتُواْ الْکِتابَ وَ الأُمِّیِّینَ أَأَسْلَمْتُمْ فَإِنْ أَسْلَموا فَقَدِ اهْتَدَواْ وَّإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّما عَلَیْکَ الْبَلاغُ وَاللّهُ بَصیرٌ بِالْعِبادِ.
پس اگر با تو جدل کردند، [در پاسخشان] بگو: من و همه پیروانمْ وجود خود را تسلیم خدا کرده ایم. و به اهل کتاب و به بىسوادانِ [مشرک] بگو: آیا شما هم تسلیم شده اید؟ پس اگر تسلیم شوند، قطعاً هدایت یافته اند، و اگر روى گرداندند [برتو دشوار و سخت نیاید] که آنچه بر عهده توست فقط ابلاغ [پیام خدا] ست؛ و خدا به بندگان بیناست.20
إِنَّ الَّذینَ یَکْفُرونَ بِآیاتِ اللّهِ و یَقْتُلونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ و یَقْتُلونَ الِّذینَ یَأْمُرونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذابٍ أَلیمٍ.
کسانى که پیوسته به آیات خدا کفر مى ورزند و همواره پیامبران را به ناحق مى کشند و از مردم کسانى را که امر به عدالت مى کنند به قتل مى رسانند، پس آنان را به عذابى دردناک بشارت ده.21
أُولَـئِکَ الَّذینَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ و ما لَهُم مِّن نّاصِرینَ.
آنان کسانى اند که اعمالشان در دنیا و آخرت تباه و بى اثر شده، و براى آنان هیچ یاورى نخواهد بود.22
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذینَ أُوْتوا نَصِیباً مِّنَ الْکِتابِ یُدْعَوْنَ إِلَى کِتابِ اللّهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ یَتَوَلَّى فَریقٌ مِّنْهُمْ و هُم مُّعْرِضونَ.
آیا به کسانى که بهره اى اندک از کتاب [تورات و انجیل] به آنان داده شده ننگریستى که به سوى کتاب خدا خوانده مى شوند تا در میان آنان [درباره احکام الهى و نبوّت پیامبر اسلام] داورى کنند؟ سپس گروهى از آنان در حالى که اعراض کننده [از حق و حقیقت] اند، روى مى گردانند.23
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالوا لَن تَمَسَّنَا النّارُ إِلاَّ أَیّاماً مَّعْدُوداتٍ و غَرَّهُمْ فی دینِهِم مّا کانوا یَفْتَرونَ.
این رویگردانى به خاطر آن است که گفتند: هرگز آتش [دوزخ در روز قیامت] جز چند روزى به ما نمى رسد و آنچه همواره افترا و دروغ [به خدا] مى بستند، آنان را در دینشان مغرور کرده است.24
فَکَیْفَ إِذا جَمَعْناهُمْ لِیَوْمٍ لاَّ رَیْبَ فیهِ و وُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مّا کَسَبَتْ و هُمْ لا یُظْلَمونَ.
پس چه خواهند کرد، هنگامى که آنان را براى روزى که هیچ شکى در آن نیست گرد آوریم، و به هر کس آنچه [از نیک و بد] به دست آورده، به طور کامل داده شود، و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت.25